Turuncu Sonbahar

Gecenin turuncusu, hüznün aynası bir anlamda. Ve rüzgarsız bir gece yeter hatırlamaya, ne kadar yalnız kaldığını sabahların. Hatıralar elinden tutar ve çekiştirir sonbaharı soğuk parklara. Fırlatır kahverengi bankın üstüne kimsesiz bedenini. Sahiplenecek gibi yaklaşır yavaşça. Ve asla dönmeyecek gibi telaşla uzaklaşır sonbahardan. Uzakta, ucrada bir köşeye çekilir bulut. Ve ağlamaya başlar yok olana dek. Gece yine bir başına pencereden bakakalır. Hala nasıl bu kadar turuncu kalabilir sonbahar ?